Nawiązanie współpracy z Huis Doorn w Holandii
Huis Doorn stał się znany w Europie jako rezydencja na wygnaniu ostatniego niemieckiego cesarza, Wilhelma II. Po klęsce Niemiec w I wojnie światowej, Wilhelm uciekł do neutralnej Holandii i mieszkał od 1920 r. do 1941 r. w Doorn otaczając się przedmiotami przypominającymi mu przeszłość. W 1919 roku kupił Huis Doorn, budowlę powstałą w XIV w., przekształconą w elegancką rezydencję wiejską pod koniec XVIII wieku. Wilhelm przystosował dom dla swoich potrzeb i wyposażył we wszystkie nowoczesne udogodnienia. Za jego sprawą wprowadzono zmiany w parku (35 ha) przekształcając go w krajobrazowy ogród w stylu angielskim. Meble w Huis Doorn pochodzą z pałaców w Berlinie i Poczdamie. Wspaniałe meble, obrazy i srebro pozwoliły cesarzowi na uchodźctwie utrzymać namiastkę swojego dawnego życia. Ta „kieszonkowa” rezydencja cesarska na uchodźstwie stanowi obecnie muzeum. Oryginalny stan obiektu pozostaje całkowicie nienaruszony a muzeum oferuje odwiedzającym autentyczny obraz cesarskiej rezydencji.
Fundacja Pałac Bojadła nawiązała współpracę z Fundacją Huis Doorn, która opiekuje się Muzeum. Obie strony udostępnią sobie wzajemnie ikonografię dotyczącą Żony Cesarza - Herminii oraz Pałacu w Zaborze. Cesarzowa Herminia przez cały okres przebywania w Huis Doorn utrzymywała ożywione kontakty z Zaborem i prowadziła interesy majątku w Prusach poprzez swoje biuro w Doorn. Współpraca ta jest efektem poszukiwań materiałów ikonograficznych związanych z realizacją projektu „Pałace i Parki Środkowego Nadodrza”, mamy jednak nadzieję, że zaowocuje ona wspólnymi działaniami na innych polach, podjęliśmy bowiem wstępne rozmowy na temat organizacji w niedalekiej przyszłości wystawy poświęconej postaci Herminii von Reuss z Zaboru, a także wspólnych publikacji.
[ powrót ]